"De kikker ging dood" brengt het relaas van de brutale uitmoording van een gezin, waaraan alleen de man ontsnapt. Hij is zo ontredderd dat hij gaat dolen en ten slotte spoorloos wordt. Dit levensmoment raakt vermengd met een levensfaze van de tweede hoofdfiguur, een schrijver, die werkt aan een verhaal dat met de viervoudige roofmoord gelijkenis vertoont. Door die vermenging stokt het werk van de schrijver omdat zijn fantazie, tot werkelijkheid geworden, als te rauw en meedogenloos wordt ervaren. Bovendien is het nu niet meer zeker of de slachtpartij wel echt heeft plaatsgevonden. Is het bij een wrede verdrongen droom, een morbied spel van de geest gebleven? Is het radikale wegsnijden van problemen niet een valse oplossing? Bruno Bartels heeft met "De kikker ging dood" een novelle geschreven die als een thriller overkomt, maar die tegelijk doet nadenken over onze verantwoordelijkheid tegenover ons eigen verleden en over de verantwordelijkheid van het kunstenaarschap.