Trouw en afgunst, spijt en verlangen, onzekerheid, opluchting, hoop, gemis... De personages in Bij wijze van leven komen allen in situaties terecht waarin ze zulke gevoelens niet kunnen ontlopen; en dat terwijl ze het zichzelf, of anderen, al nooit erg gemakkelijk maakten. Toch vindt elk van hen binnen enkele bladzijden zijn eigen, grillige weg: een oplossing, een houding, een wijze van leven desnoods. Soms doen hun keuzes ongebruikelijk aan, maar kijk, zulke mensen heb je ook – misschien kende je ze zelfs al.

‘Ik knijp mijn ogen samen tegen het licht. Met een genereus gebaar werpt ze haar hemelsblauwe gordel uit als een lasso. De engelen lachen net boven de wolken. Hoor je ze schateren boven het geluid van de bazuin uit? Een astrale gordel recht uit de hemel van God naar Maria, van Maria naar mij. Met beide handen grijp ik hem vast. Heb je ooit zoiets moois gezien? Ze glimlacht naar me. Ik laat niet meer los, hoor je. Of toch wel, met één hand. Een foto, ik moet hier een foto van hebben. Waar is mijn iPhone?’ Mercedes vlucht met haar minnaar Amant naar het vakantiehuis van zijn overleden moeder in de bergen van Frankrijk. Zijn moeder reist met hen mee in een urn. Mercedes is wanhopig, tot de Heilige Maagd Maria op het plein van het gehucht Albas haar gordel naar haar uitwerpt. ‘Als een reddingsboei? Als een reddingsboei.’ In Maria vindt ze een vertrouwelinge bij wie ze haar hart kan luchten. De bekendste moeder uit de geschiedenis is dolblij met wat aanspraak en reflecteert op haar rol in de Bijbel en alle mythevorming rondom haar persoon. Ondertussen sluit Mercedes vriendschap met Clémence, gewezen actrice en verhuurder van het vakantiehuis, die graag sterke verhalen vertelt, en met de Congolese Graziella, die met haar zoon Miles naar Frankrijk is gevlucht. Kunnen deze vrouwen ontsnappen aan de verhalen die hen hebben gevormd?

Weet je nog wij twee op pad? We maakten een tochtje door de stad

Begin jaren dertig in de vorige eeuw. Indringers verstoren het leven in een vredig veendorp. Vijf broers uit de binnenvallende familie ontdekken op hun strooptochten in het veen een halfvergane ruiter te paard. Benjamin, een kind uit het dorp, wordt gedwongen het paard te beklimmen en wordt opgesloten in de ruiter. Niets dat hier hemelt is een virtuoze en ontroerende roman over hoe het voelt als je geboortegrond verwoest dreigt te worden. En tegelijk is het een roman die overstroomt van liefde: liefde voor de vader, liefde voor de natuur van het veen en het moeras, liefde voor de hulpbehoevende grootmoeder, liefde voor muziek.

WENS Als de maan komt valt de nacht Ik val nog niet in slaap ik kijk omhoog ik wacht als er een ster valt zeg ik stil wat ik het allerliefste wil Voor alle liefhebbers van "Jij bent de liefste". Deze keer met practige tekeningen van drievoudig Gouden Penseel-winnaar Jan Jutte